|
|
"Bastards" By: Anonymous
?>
"Waarom zo'n haast?" vroeg ik.
"Oh, ik ken dit weer," zei hij "Zo is het al de hele dag. Nu
is het alleen wind, maar zo gaat het regenen."
Ik keek peinzend naar de lucht, buitenadem van de laatste
sprint. Er was alleen maar wind. Dikke wind die om m'n kop
raaste.
"Oke," zei ik "Mazzel dan!"
Het was zijn afslag, en ik had nu een stuk wind mee. Ik liet
me meevoeren. Toen kwam mijn afslag. De wind zwol aan en
vormde een ondoordringbaar wollen kussen. Terwijl ik er
tegenin bokste voelde ik de eerste lichte spetters op mijn
gezicht. Hij had gelijk gehad. Peilend staarde ik naar de
wolken. De nachthemel was donkergeel verlicht, de wolken
staken er blauw tegenaf. Bladerloze bomen staken als handen
omhoog en grepen de lucht met hun tengere vingers.
"All the Gods are bastards!"
Het was me opeens te binnen geschoten en vrijwel onmiddelijk
had ik het uit geroepen. "All the Gods are bastards!"
Bijna uitdagend keek ik omhoog. Opeens herinnerde ik me de
quote ook weer:
"He was the sort of person who stood on mountaintops during
thunderstorms in wet copper armour shouting 'All the Gods
are bastards.'" van Terry Pratchett.
Weer een afslag, weer een stuk wind mee. Grinnikend
herhaalde ik in gedachte de quote nog een keer, terwijl de
wind me rustig voortduwde. Opeens voelde ik een rukwind.
Een kolk van lucht omvatte me. Het greep als een soort
gigantische vinger om me heem, ik voelde hoe het langs m'n
borst streek en via m'n rechterarm langs m'n rug. Vanuit het
midden van de kolk, hoog boven me, klonk een geruis.
"Ze hebben geluisterd."
?>
(c)opyright 2002 by Anonymous
|